IJsberen
IJsberen jagen voornamelijk op zeehonden. Hiervoor zoeken ze naar gaten in het zee-ijs, waar zeehonden boven water komen om adem te happen. De ijsbeer blijft stil bij de rand liggen en slaat toe op het moment dat de zeehond zijn kop boven water steekt. Wanneer het zee-ijs in de lente smelt, kunnen de ijsberen niet meer op zeehonden jagen en trekken ze zich terug, het land op. Daar overleven ze soms wel 5 maanden zonder vlees. Zodra het zeewater weer bevriest gaan de ijsberen om te jagen.
30 jaar
1,3 - 1,6 meter
1,8 - 2,0 meter voor vrouwtjes, 2 - 2,5 meter voor mannetjes
150 - 300 kilogram voor vrouwtjes, 300 - 800 kilogram voor mannetjes
Door het smeltende zee-ijs komen ijsberen vaker in contact met mensen, bijvoorbeeld op Groenland. In het verleden zijn daardoor veel ijsberen uit zelfverdediging afgeschoten. Om zowel de ijsberen als de Groenlandse bevolking te beschermen, steunt Diergaarde Blijdorp het WWF. Met de jagers van de Inuit zet het WWF preventieve patrouilles op, die ’s ochtends en ’s avonds de omgeving verkennen en de beren met harde geluiden wegjagen, zonder ze af te schieten. Op die manier kunnen de ijsberen en Inuit veilig met elkaar samen leven.
IJsberen zijn grotendeels afhankelijk van zee-ijs om te jagen en zich voort te planten. Helaas neemt het zee-ijs in het Noordpoolgebied sterk af door klimaatverandering. Het ijs smelt steeds eerder in het voorjaar en het zeewater bevriest ook steeds later in het najaar. Daardoor versnelt de opwarming van de aarde ook weer. IJs weerkaatst namelijk zonlicht, waardoor meer warmte de atmosfeer verlaat. Als er minder ijs is, weerkaatst er minder zonlicht en neemt het zeewater meer warmte op. Daardoor smelt er weer meer ijs. Zo wordt het leefgebied van de ijsbeer steeds kleiner.
Het ijsberenverblijf is ingericht als een toendra, met een mix van lage beplanting en rotsen. De twee perken kunnen met elkaar verbonden worden. Beide perken hebben een diep bad met zout water. Om de ijsberen wat lichaamsbeweging te geven, voeren de dierverzorgers ze onder andere door voer in het water te gooien of te verstoppen. Soms verpakken ze voer in kratten of smeren ze honing of pindakaas aan de rotsen om de ijsberen te verrijken.