Kenmerkend voor primula’s zijn de gootvormige bladeren. Deze zijn soms plakkerig, harig tot melig. Melige bladeren zien eruit alsof het oppervlak bepoederd is. Daarnaast hebben alle primula’s altijd de bladeren in een rozet staan.

Primula’s behoren tot de planten die een heel nauwe relatie hebben met hun bestuivers: de bijen. Om zelfbevruchting tijdens het bezoek van van de bij te voorkomen, maakt de plant twee verschillende bloemen (met een moeilijk woord ‘heterostylie’ genoemd). De ene bloem heeft de meeldraden hoog zitten en de stempel laag. Bij de andere bloem is het net andersom. Zo brengt de bij het stuifmeel van het ene type bloem naar de andere. Dit heet ‘kruisbestuiving’. Ruim 90% van alle primula-soorten plant zich op deze wijze voort. Voor de voortplanting is de plant dus volledig afhankelijk van bijen. Zonder bijen geen primula’s.

Een andere naam voor de primula is sleutelbloem. Als je de bloemkroon weghaalt, lijkt de kelk met wat fantasie op een oud slot met een sleutelgat. De afgeplukte kroon heeft heel veel weg van een oude Duitse sleutel. Volgens legendes waren deze ‘sleutels; geschonken door de goden om de weg te wijzen naar verborgen schatten. Vooral voor wie hem aantrof met Kerstmis of Vastenavond zou de sleutel een loper worden voor geluk. De bloem van Primula vialii doet een beetje aan een kaboutermuts denken.

Wil je meer lezen over Primula’s? In 1993 (eerste druk) verscheen het meer dan 300 pagina tellende boek van onderzoeker John Richards getiteld:
Primula - ISBN: 0-88192-580-