Op de huid zie je allemaal vlekken. Dat is de camouflage van de python. Je zult hem op een afstandje hem echt niet zien tussen de blaadjes. Op zijn kop loopt een streep waardoor het zelfs net een blad lijkt met nerf en al. Een slangenhuid is niet glibberig of slijmerig. Het is droog!

De slang heeft, net als meer reptielen, een tong die uitloopt in twee puntjes. Dat noemen we gevorkt. Met de tong haalt de slang allemaal geurtjes naar binnen. Hij stopt de twee punten van de tong, met geurtjes en al, in zijn bek in twee gaatjes die in zijn gehemelte zitten…In die gaatjes zit het orgaan van Jacobson. Daar uikt hij mee…bij ons zit de reuk in onze neusgaten. De tijgerpython kan heel goed ruiken.

De tijgerpython is een wurgslang. Hij in niet giftig. Hij pakt zijn prooi met zijn tanden en slaat gelijk een lus van zijn stevig gespierde lijf om de prooi. Iedere keer dat de prooi uitademt trekt hij de lus(sen) strakker aan. Al heel snel is de prooi dood door ademgebrek. Dan werkt hij de prooi naar binnen. Hij kan zijn kaken losmaken waardoor hij ook hele grote prooien naar binnen kan werken.

De tijgerpython heeft alleen de mens als vijand. Deze diersoort behoort tot de zwaar beschermde dieren, maar er worden nog steeds slangen doodgemaakt door stropers om van hun huid allerlei dingen te maken als tassen, kleding en schoenen. Er zijn helaas nog steeds mensen die deze spullen kopen! Hun vlees wordt verkocht als voedsel.

Het leefgebied van de tijgerpython wordt steeds kleiner omdat er steeds meer mensen leven. Er komen ook steeds meer plekken waar de python niet meer door kan om bijvoorbeeld een vrouwtje of mannetje te zoeken om weer kleine pythons te krijgen. Het is niet goed als pythons alleen nog maar met hun eigen broer of zus kunnen paren. Op een gegeven moment krijg je dan hele ongezonde jongen.