De Rϋppellsgier is vernoemd naar de negentiende-eeuwse Duitse Eduard Rϋppell. Hij heeft deze giersoort ontdekt. Rüppellsgieren zijn grote vogels. Als ze vliegen zijn ongeveer 2.40 meter (gemeten van de uiterste tippen van allebei de vleugels: spanwijdte). De uiteinden van de veren hebben witte randen. Daardoor lijkt het of hij geschubd is als je hem ziet zitten.

Nee hoor. Gieren zijn de opruimers van de natuur. Als een dier dood gaat, duurt het niet lang voordat er allerlei bacteriën mee komen snoepen van het vlees. Bacteriën zijn zo klein dat wij ze niet kunnen zien. Er zijn bacteriën die goed zijn voor ons, maar er zijn er ook die ziektes veroorzaken. Aaseters zoals gieren hebben zoveel zuur in hun maag dat al die bacteriën gelijk dood gaan. Ze kunnen dus oud vlees eten zonder ziek te worden. Opgeruimd staat netjes.

Gieren hebben een (bijna) kale kop en –nek. Nek- en kopveren zouden wel heel lastig schoon te houden zijn. Tenslotte zitten gieren vaak tot aan hun schouders in een karkas om het leeg te kunnen eten. Die kleine donsjes zijn nog wel schoon te wassen.

In het wild gaat het heel slecht met gieren over de hele wereld door toedoen van de mens.

In Afrika leidt met name het stropen van neushoorns en olifanten tot een sterftetoename bij gieren. De stropers vergiftigen karkassen om zo gieren te doden die anders hun illegale activiteiten kunnen verraden. Ze cirkelen namelijk rond boven het aas waardoor rangers de stropers makkelijk kunnen vinden.

In Azië sterven de gieren o.a. uit doordat men het ontstekingsremmende medicijn Diclofenac gebruikt voor het vee. Dit middel is echter giftig voor gieren die de kadavers van het dode vee opeten en zo de resten van het medicijn binnen krijgen. Doordat er steeds minder gieren zijn, komt het vaker voor dat kadavers niet meer opgegeten worden. Hierdoor ontstaan gevaarlijke ziektes voor mensen, zoals miltvuur.

Als dit zo doorgaat, zijn er over een jaar of tien geen gieren meer in Afrika.